(надпіс на кнізе “Сястра мая-жыццё”)
запіскі заўсёдніка
За тры чвэрці чацвёртага,
Когда не да людзей – да статуям
Світанак сады повертывается,
Калі да перадумаў
шляху – куды больш туманныя,
Чым да сэрца імгненне, ахопленыя
Расою і ўвагай.
На памяці нядаўняга
Світання свежы тое імгненне,
Калі з зарой я параўноўваў
Бяссілле нашых кніг.
Калі жвавей запомніўшыся,
чым ліслівасць, чым хлусня, чым лёд,
Мяне усіх рыфмаў бездапаможнасць
Ўзяла ў свой щемло.
але дзіўна, тымі ж щем
Быў сціснуты да сінякоў
сок яблыні, надламанай
ярмом асабнякоў.
1924
