Усё ў шафе разапні,
І ўсё цёплае
Збяры, – у кавалкі
Ірвуць крыкі яго.
прэч, ня марнуй працы,
трымаеш, – выцягну,
парушыць іх складана – бяда ль:
Стане нітак пашыць.
чалавек! Не бойцеся?
Рабіць няма чаго.
Я – душа. у пылу
неабдуманы!
Мне ці ж карысць у тасьму,
Ці мне ў сукенцы.
чалавек, ты адважыўся?
так паплацішся!
паб'ю вочы
Дзікай думкай я –
– гэта я сказаў!
– няма, мае словы.
галавой тваёй
Вашых вышэй я,
ня бывала
І не былая.
1918
