Кожны дзень па-новаму трывожным,
Усё мацней пах саспелай жыта.
Калі ты да ног маім пакладзены,
ласкавы, хлусня.
Івалга крычаць ў шырокіх клёнах,
Іх нічым да ночы не суняць.
Люба мне ад вачэй тваіх зялёных
Вос вясёлых адганяць.
На дарозе Бубянец забразгала -
Памятны нам гэты лёгкі гук.
Я табе спяю, каб ты не плакаў,
Песеньку пра вечар расстанняў.
