burza, jako kapłan, spalony liliowy
A dym ofiarny domu gotowy
Oczy i chmury, rozpiętość
Wargi zwichnięcie mrówka.
Bell łyżki sšiblen nabekren'.
o, że przez chciwość: niebo mały?
Rów bije sto serca.
Burza spalone liliowy, jako kapłan.
emalia – łąka. jego niebieskie,
Kiedy zimno, – prane.
Ale nawet Finch nie spieszy
Wstrząsnąć chmiel diament z duszą.
Nadal pić wanny burzę
Słodkie czapki obfitują,
Koniczyna i wiercenie i Bagrov
Fioletowe malarzy natryskowe.
Przez malin trzymać komary.
Jednakże, malaria bagażnik,
Tylko tutaj tutaj, izuver,
Gdzie luksus lato różowy?
Przez bluzkę maciory ropnia
I usunąć czerwone baleriny?
Umieść zgorszenie sprowokować,
gdzie krew, jak mokrymi liśćmi?
o, Wierzę, że moja gra, i uwierzyć
Grzmiący po migrenie!
Więc gniew losu dnia spalić
Podkładka w chereshennoy skorupie.
Wierzyłem? Teraz, teraz
twarz blisko, i inspiracji
Święty Twój lato
Sekcja I to w pożarze!
Nie wstrzymać od ciebie:
Ukryć w ustach jaśminu śnieg,
Czuję śnieg na mój,
Topi się w moim śnie.
Gdzie mogę umieścić moją radość?
wersety, od orzekł w Osmino?
Są popękane wargi
Trucizny arkusz pisanie.
Walczą z alfabetu,
Spalanie rumieniec na ciebie.
