część druga
1
Oderwanie się od morza, bo poczta,
Wiatr gwałtowny przez dotyk, ślepo,
aby włączyć, Pomimo faktu, że
Natychmiast zderzają się z tłumu.
On opanowany acetylen,
Zdeptany w błocie, i pomimo faktu,,
Trin-trawa – lekkomyślny:
Dmuchanie na tą samą bezpośredniością.
Tam bije, kubek poparzenia,
Dla kos ramy lampy
i pielęgnacja, Pojawiające się na parze
Pochopnych skrzydła nietoperza.
marynarze, mimo czasu
A w porywach nieużytki,
W koszarach stoczni – szum i kontrowersje
Ta ciemna noc listopada.
Ich Gulden promilach, i każdy,
Podobnie, podczas burzy wiosenne rynnie,
Razvorochen, pług i mieszano
I wypukłe guzki, że ciemność.
pachnie będzie, mokro kartoshkoy,
Pachnie gleby, moli norek,
Pachnie jak burza, Pomimo faktu, że
Jest to burza w otwartych ustach morskich.
bary Tara, żart joker,
plotka, Tolk, şarkane torebka
I kręcić jednej figury,
Jak to zwykle przypadek.
raport idzie, he posłowie,
raport idzie, idzie do komisji,
raport idzie, – i to tylko wtedy, że
Rośnie coś w ciemności,
i, Glusha salwy zgadywanie
I szacunki z całego podwórka
stróżówka, Booth i proca,
Rolowane i wiwaty.
Od pierwszego słowa mówionego
Radość pozostawia brzeg.
On daje jej się położyć, i jeszcze raz
Udesyateryaet huragan.
Długa walka z głośnika burzy.
Adoracja włamuje otwarta.
żadne słowa – ich całkowita utrata
Chce żyć i oddychać swój zachwyt.
To wyjaśnienie gigantów.
On stoczni zrobić bez słów.
Jeśli flaga z nimi, to na – malina.
Jeśli ciemność za nimi, to na – Lilov.
Po raz kolejny usłyszał: eskadra.
To jest w porządku, biorąc, że umysł.
A następnie inne słowo: jutro.
Jest, dobrze, o sobie.
Uważam Borysa Pasternaka za największego światowego poetę XX wieku. Kusi mnie, by argumentować, że jest największym światowym poetą wszechczasów.