доктар Жывага

6. ОБЪЯСНЕНИЕ

Жыццё вярнулася гэтак жа беспадстаўна,
Як калісьці дзіўна перапынілася
Я на той жа вуліцы старадаўняй,
як тады, у той летні дзень і гадзіну.

Те же люди и заботы те же,
І пажар заходу не астыў,
Как его тогда к стене Манежа
Вечар смерці спехам цьвікамі прыбіў.

Жанчыны ў танным затрапезе
Гэтак жа ноччу топчуць чаравікі.
Іх потым на дахавым залозе
Гэтак жа крыжуюць гарышчы.

Вот одна походкою усталой
Павольна выходзіць на парог
І, падняўшыся з сутарэньні будынку,
Пераходзіць двор наўскасяк.

Я зноў рыхтую адгаворкі,
І зноў усё абыякава мне.
І суседка, абмінуўшы задворкі,
Пакідае нас сам-насам.

Не плач, ня моршчачыся апухлых вуснаў,
Ня збірай іх у зморшчыны.
Razberedishy prisohshiy Stroop
вясновай ліхаманкі.

Здымі далонь з маіх грудзей,
Мы драты пад токам.
Адзін да аднаго зноў, таго глядзі,
Нас кіне незнарок.

пройдуць года, ты ўступіш у шлюб,
забудзешся незлагадзі.
Быть женщиной — великий шаг,
Сводить с ума — геройство.

А я перад цудам жаночых рук,
спіны, і плячэй, і шыі
І так з прыхільнасцю слуг
Ўвесь век благоговею.

Но как ни сковывает ночь
Мяне кольцам тужлівым,
Мацней на свеце цяга прэч
І вабіць запал да парываў.

усе вершы (змест па алфавіце)