доктор Живаго

8

Біз жолда жүргенімізге үш күн болды, бірақ Мәскеуден алыс емес.
Жол кескіні қыс мезгілі болатын: рельстер, өрістер, орман, ауылдардың төбелері қармен жабылған.
Семье Живаго посчастливилось попасть в левый угол верхних передних нар, к тусклому продолговатому окошку под самым потолком, где они и разместились своим домашним кругом, не дробя компании.
Антонина Александровна алғаш рет жүк вагонымен саяхаттады. Мәскеуде жүк тиеу кезінде Юрий Андреевич әйелдерді қолына вагон еденінің биіктігіне көтерді, по краю которого ходила тяжелая выдвижная дверца. Дальше в пути женщины приноровились и взбирались в теплушку сами.
Алдымен вагондар Антонина Александровнаға дөңгелектегі қора сияқты көрінді. Бұл жасушалар болуы керек еді, оның пікірінше, алғашқы соққыдан немесе шайқалудан құлап түсу. Үшінші күні қозғалысты өзгерткенде және бұрылғанда оларды алға-артқа лақтырып, бүйірлеріне соғып жіберді, үшінші күні еденнің астында дөңгелектердің осьтері жиі соғылды, как палочки заводного игрушечного барабанчика, а поездка протекала благополучно, и опасения Антонины Александровны не оправдывались.
Вдоль станций с короткими платформами длинный эшелон, жиырма үш вагоннан тұрды (Живаго он төртінде отырды), тек бір бөлігімен созылған, бас, құйрық немесе орта.
Алдыңғы вагондар әскери болды, ортада еркін аудиторияға мінді, артында - еңбек қызметіне жұмылдырылған.
Бұл санаттағы бес жүзге дейін жолаушы болды., барлық жастағы адамдар және сан алуан дәрежелер мен кәсіптер.
Сегіз вагон, осы көпшілік айналысады, түрлі-түсті көріністі ұсынды. Жақсы киінген байлардың қасында, Санкт-Петербургтің биржалық делдалдары мен адвокаттары қанаушы сыныпқа тағайындалған бейқам кабиналарды көре алды, еденді жылтыратқыштар, суға шомылушылар, Татар қалдықтары, беглых сумасшедших из распущенных желтых домов, мелочных торговцев и монахов.
Первые сидели вокруг докрасна раскаленных печурок без пиджаков на коротко спиленных чурках, поставленных стоймя, наперерыв друг другу что-то рассказывали и громко хохотали.
Это были люди со связями. Они не унывали. За них дома хлопотали влиятельные родственники. В крайнем случае дальше в пути они могли откупиться.
Вторые, в сапогах и расстегнутых кафтанах или в длинных распоясанных рубахах поверх портов и босиком, бородатые и без бород, стояли у раздвинутых дверей душных теплушек, держась за косяки и наложенные поперек пролетов перекладины, угрюмо смотрели на придорожные места и их жителей и ни с кем не разговаривали. Бұлардың қажетті таныстары болмады. Оларда үміттенетін ештеңе болған жоқ.
Бұл адамдардың барлығы бірдей тағайындалған вагондарға сыймайды. Бөлім композицияның ортасында қысылып, еркін аудиториямен араласты.
Люди этого рода имелись и в четырнадцатой теплушке.

барлық поэзия (алфавит бойынша мазмұны)